Fysiek was ik mezelf helemaal kwijt. Beangstigend.

Een gesprek met Cathy

Cathy is vijf maanden mama van een schattig zoontje als ze ziek wordt door het coronavirus. Op de eerste dag van de lockdown – 12 maart 2020 – heeft ze last van een hoestje en haar luchtwegen. Niks speciaal, denkt ze, want elk voorjaar duiken deze kwaaltjes op. Alleen haar vermoeidheid is wel extreem. De dokter wijt het aan een verzwakt immuunsysteem door haar zware bevalling en raadt haar aan om te rusten.

‘Voor mij was op dat ogenblik de kous af’, vertelt de 36-jarige Cathy. ‘We moesten sowieso in quarantaine en ik stond er verder niet bij stil dat ik Covid-19 zou hebben. Maar na zes weken hoestte ik nog altijd en waren de andere klachten, zoals vermoeidheid, kortademigheid en pijn in de spieren erger geworden, dus klopte ik opnieuw aan bij mijn huisarts. Ze stuurde me naar een triagepost waar ik negatief testte. Ze stelden me voor om mijn bloedwaarden eens te laten nakijken, maar uit zo’n test in januari was al gebleken dat ik wel wat tekorten had en die waren ondertussen al veel beter. Er is trouwens geen verdere opvolging als je negatief test. Dan sta je er alleen voor.’

‘De conclusie was dat ik waarschijnlijk toch wel besmet was geweest met het coronavirus omdat de symptomen er waren. Op antistoffen ben ik niet getest, omdat die testen ook niet helemaal accuraat blijken te zijn, zei mijn dokter.’

Hoe verliep het vervolgens verder met jou?

‘Met uitzondering van de periode na mijn bevalling, ben ik altijd heel sportief geweest. Ik sportte vier keer per week intensief, reed paard, en deed hoogzwanger nog aan Pilates, maar ineens deed heel mijn lichaam pijn en was ik uitgeput als ik de trap opging. Ik probeerde om korte wandelingen te maken met mijn zoontje, maar halverwege was ik zo moe dat ik echt dacht dat ze me moesten komen ophalen.’

‘Ik vond het beangstigend. Fysiek was ik mezelf helemaal kwijt. Maar je probeert om verder te gaan hé. Ik werk als zelfstandig HSP-coach en dat ben ik lang parttime gaan doen. Ondertussen was er natuurlijk ook nog de zorg voor ons zoontje. Het was pittig.’

‘Ook voor mijn man was het geen cadeau. Hij werkte 11 uren per dag maar als hij ‘s avonds thuis kwam dan moest hij nog aan het eten beginnen want dat lukte mij niet. En op een gegeven ogenblik is hij 2 weken thuis moeten blijven om voor mij en onze zoon te zorgen. We hebben net enkele weken vakantie gehad en dat kwam geen moment te vroeg.’

Hoe voel je je nu Cathy?

‘Het gaat een beetje beter, mee door infuustherapie bij mijn arts en de behandelingen bij twee osteopaten. Zij geloven wel dat ik Covid-19 had en kiezen voor een holistische aanpak. Ik kan nog altijd veel te weinig, maar ik ben blij met elk stukje vooruitgang. Ondertussen kan ik mijn zoontje al op mijn arm dragen terwijl ik door het huis loop. Maar er zijn ook nog rare symptomen zoals een grote druk op mijn borstbeen. Het is moeilijk uit te leggen, maar het voelt echt aan alsof het elk moment kan breken.’

Gebruik je gezonde verstand en houd afstand. Meer is het niet. Zo kan je nog een hoop leuke dingen doen.

‘Net zoals veel andere Covid-patiënten met langdurige klachten, heb ik me op een gegeven moment afgevraagd of het tussen mijn oren zat. Daarom was de Facebook groep een grote steun voor mij. Iedereen maakt er min of meer hetzelfde mee en stuit op dezelfde angsten en frustraties. En die zijn er natuurlijk nog wel. Zo vraag ik me af hoe lang het nog gaat duren en of ik wel ooit helemaal ga herstellen. Niemand die het weet.’

‘Wat ik ook jammer vind, is dat we er nu financieel zelf voor opdraaien. Je krijgt een tegemoetkoming voor kine maar enkel voor een bepaald aantal beurten. Ook mijn behandelingen bij de osteopaat worden maar in een kleine mate terugbetaald.’

‘Het vervelende is dat de dokters ook niet weten wat ze moeten doen, als ze het al geloven. Dus er zijn geen richtlijnen voor standaard onderzoeken. Ik zou wel eens willen weten hoe het met mijn longen en hart gesteld is…’

Wat is jouw conclusie na al die maanden?

‘Gebruik je gezonde verstand en houd afstand. Meer is het niet. Zo kan je nog een hoop leuke dingen doen.’

‘Ik hoor sommige mensen zeggen dat ze het wel willen krijgen want ‘dan hebben ze het maar gehad’. Maar ik kan je verzekeren dat het echt niet oké is als je een half jaar afziet. Dat wens je niemand toe.’

‘Aan wie ziek is, zou ik willen zeggen: wees lief voor jezelf en heb geduld met jezelf. Blijf kijken naar de verbeteringen, hoe klein ze ook zijn. Een positieve ingesteldheid is niet altijd gemakkelijk, maar je moet er hoe dan ook door. Maak er het beste van en weet dat je niet alleen bent.’